مدل سازی سینتیک خشک کردن لایه نازک لیمو شیرین (citrus. limetta l).

در این مطالعه، رفتار خشک شدن ورقه های نازک لیمو شیرین در خشک کن لایه نازک آزمایشگاهی بر اساس مدل-های ریاضی خشک شدن مورد استفاده در منابع مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش ها در پنج سطح دمایی 40، 50، 60، 70 و 80 درجه سلسیوس و دو ضخامت 3 و 6 میلی متر و دو سرعت هوای 0.5 و 1.5 متر بر ثانیه با سه تکرار انجام گرفت. 12 مدل ریاضی خشک شدن بر داده های آزمایشگاهی برازش داده شد. ثابت ها و ضرایب مدل ها با هم مقایسه شدند. اثرات دمای هوای خشک کن به روش رگرسیون غیرخطی مورد ارزیابی قرار گرفت. تمام مدل های ریاضی خشک شدن بر اساس سه شاخص آماری ضریب تعیین، مربع کای و ریشه متوسط مربع خطای داده ها با هم مقایسه شدند. طبق نتایج به دست آمده مدل میدیلی و همکاران منحنی سینتیک خشک شدن ورقه نازک لیمو شیرین را نسبت به مدل های دیگر بهتر برآورد کرد. آزمایش خشک کردن توده بستر نازک لیمو شیرین در مرحله نرخ کاهنده خشک شدن بود. برای توضیح انتقال رطوبت از لایه های نازک لیمو شیرین، مدل فیک پخش مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد مقدار ضریب پخش موثر در نمونه های خشک شده در دماهای بین 40 تا 80 درجه سلسیوس، از - تا - تغییر می کند. با استفاده از رابطه آرهنیوس انرژی لازم برای فعالسازی از 24.21 تا kj/mol 39.46 و ثابت ضریب پخش از 5-10× 9.6 تا 0.05333 m/s به دست آمد، که نشان دهنده اثر دمای هوای خشک کن، ضخامت لایه ها و سرعت هوا روی پدیده پخش می باشد. از شبکه عصبی مصنوعی نیز برای شبیه سازی رفتار خشک شدن ورقه های نازک لیمو شیرین استفاده شد ورودی شبکه عبارت از زمان خشک کردن، دما و سرعت هوای خشک کن و ضخامت ورقه لیمو شیرین و خروجی شبکه نسبت رطوبت بود. از شبکه های پس انتشار پیشخور با الگوریتم های یادگیری مومنتوم و لونبرگ- مارکوارت استفاده شد و نتایج نشان داد که شبکه پس انتشار پیشخور با توپولوژی1-8-4، 1-4-4-4 و 1-3-3-3-4 با الگوریتم آموزش لونبرگ- مارکوارت به ترتیب بهترین توپوگرافی های شبکه بودند که با ضرایب تعیین 0/998215، 0/997875 و 0/997186 داده های آزمایشگاهی را پیش بینی نمودند. الگوریتم مومنتم نیز با توپوگرافی های مختلف مورد بررسی قرار گرفت که نتیجه قابل توجه ای بدست نیامد.